Aankomst Rome
dag 1.
Mensen zeggen dan dat het "maar" 2 uur vliegen is.
Dat klopt. Maar van huis, naar station, naar schiphol, door de douane, wachten, boarden, vliegen, en dan met een (prive) taxi naar het hotel.... Pfft....
7.15 weg van huis.
En pas om 14.30 liepen we de eerste marmeren trap op van ons hotel.
We zitten in een leuke buurt. Uitzicht op Castel Sant'angelo. Maar dan moet je wel even voorbij de scooters en auto's kijken.
Na een vriendelijke uitleg van de toegang tot onze kamer met vier (?!) sleutels hebben we onze eerste stappen in Rome gezet.
Na 20 minuten lopen, een leuk terrasje, met heeeeeerlijke brood en een glas wijn, kwamen we op het plein met het kleinste inwoneraantal ter wereld. Città del Vaticano.
Zo groot.... En alleen van buiten al mooi.
Indrukwekkend.
En een rij mensen...??!?!?!?!!!!!!! Niet normaal hoeveel mensen er stonden. Gelukkig hebben wij al kaartjes voor het museum en sixtijnse kapel morgen
Verder gelopen. En via een oversteek over de tiber belanden we op een terrasje. Tussen de tl lampen. Op een druk plein. Met razende scooters om ons heen.
Het terrasje waar je thuis nooit gaat zitten. Maar waar we hier genóten hebben van de zon, de pasta, het glas wijn en vooral elkaar.
Op 4 oktober nog zo buiten zitten..... Hoezo het leven is zwaar...?
Hebben nu al zin in dag twee.....
Mensen zeggen dan dat het "maar" 2 uur vliegen is.
Dat klopt. Maar van huis, naar station, naar schiphol, door de douane, wachten, boarden, vliegen, en dan met een (prive) taxi naar het hotel.... Pfft....
7.15 weg van huis.
En pas om 14.30 liepen we de eerste marmeren trap op van ons hotel.
We zitten in een leuke buurt. Uitzicht op Castel Sant'angelo. Maar dan moet je wel even voorbij de scooters en auto's kijken.
Na een vriendelijke uitleg van de toegang tot onze kamer met vier (?!) sleutels hebben we onze eerste stappen in Rome gezet.
Na 20 minuten lopen, een leuk terrasje, met heeeeeerlijke brood en een glas wijn, kwamen we op het plein met het kleinste inwoneraantal ter wereld. Città del Vaticano.
Zo groot.... En alleen van buiten al mooi.
Indrukwekkend.
En een rij mensen...??!?!?!?!!!!!!! Niet normaal hoeveel mensen er stonden. Gelukkig hebben wij al kaartjes voor het museum en sixtijnse kapel morgen
Verder gelopen. En via een oversteek over de tiber belanden we op een terrasje. Tussen de tl lampen. Op een druk plein. Met razende scooters om ons heen.
Het terrasje waar je thuis nooit gaat zitten. Maar waar we hier genóten hebben van de zon, de pasta, het glas wijn en vooral elkaar.
Op 4 oktober nog zo buiten zitten..... Hoezo het leven is zwaar...?
Hebben nu al zin in dag twee.....
We hebben al veel gezien. Het is echt een groot openlucht museum!
We blijven nog wel een paar dagen genieten