Sint Pieter, wandelen en Vicolo del Curato

We hebben een stormachtige nacht gehad. Nee niet dat wij stormachtig waren. Of dat mijn moeder weer "uitgehaald" heeft. Nee het heeft enorm ge-onweerd. Harde klappen. Flinke regen. Enorme buien en donderslagen. We hebben er zeker toch wel 5 minuten van wakker gelegen.

Na een goede nachtrust werden we wakker met flinke regen.
In New York was mijn moeder het prinssesje, die koffie op bed kreeg.
Hier ben ik de gravin (toch wel een lagere rang helaas) en krijg ik koffie op bed.
We staan langzaam op. Lekker douchen... En dan de plannen voor de dag doornemen.

Vanochtend regende het dus nog. We hadden kaartjes voor in de Sint Pieter. Dus omslagdoeken mee. Gekochte paraplu. Van hotel geleende paraplu. En op pad, voor eerst een kop koffie.
Tegen de tijd dat de koffie op was scheen de zon en was het droog.......

Wij wisten gelukkig wel nu waar we moesten zijn met onze "skip the line tickets". Wel raar is dat je in een rij moet staan om je on line gekochte "skip the line tickets" om te ruilen voor de echte. Maar dat ging prima.
Hierna mochten we echt, met nog een stel Nederlanders, langs de rijen, voordringen bij de beveiliging, door grote groepen geestelijken (geen foto's helaas), en vooraan om de Sint Pieter in te gaan.

Binnen waren we toch weer echt onder de indruk. Ik zit te denken hoe ik het onder woorden kan brengen... Dat lukt eigenlijk niet. Waar je ook kijkt zie je prachtige schilderijen, beelden, marmeren versiering. De plafonds en vloeren zijn al voldoende om in stilte naar te staren.....
Halverwege was een mis aan de gang. We hebben een deel bijgewoond, en een hosti gehaald. Toch ook weer indrukwekkend.

Oh en we hebben een afspraak: je mag een vraag niet beantwoorden met een wedervraag. Dus "wil jij naar boven ", mocht niet beantwoord worden met "wat wil jij?".
Wel een handige afspraak. Zeker als je de eerste bent die de vraag stelt.

We hebben hierna even getwijfeld of we naar boven, op de Dome wilden gaan. Maar je bent er nu toch... Dus kaartjes gezocht. Met de lift (de trap was wel errrrg hoog.)
Ze waren wel duur..... Toch maar doen dan...
Wat bleek, we kochten een soort van "skip the line-plus". Na afrekenen kregen we een privé gids. Door de pilaren van Sint Pieter. tussen de mensen door, naar de audio guide, en door richting de lift (we moesten naar de tóilet en hij wachtte zelfs daar buiten op ons ).
En daar stonden we vooraan de lift. Bovenaan moest je nog een paar trappen lopen....
Euh.... Een paar???? STIJL! En best ver stiekem nog. Best wel hijgend kwamen we boven.
En daar.... Het was me weer gelukt!!! Ik heb mam weer ergens mee de hoogte in getrokken!!! Bovenaan herinnerde ze zich dat ze in New York had gezegd "noooit meer!".
Ik vrees dat dit echt de laatste keer was. Maar het was de moeite waard. Een schitterend uitzicht over Rome.

Hierna weer afgedaald. En een welverdiend terrasje gezocht. Biertje. Een Pizza, met een flinterdunne verse bodem. En bijkomen.

Wat nu te doen...? Onze avond bij de wijn-jazz-bar beviel wel erg goed. En we wilden dat winkelstraatje weer in. Dus wandelschoenen vervangen... En onderweg. 

Om een lang verhaal kort te maken; gieieierend verdwaald! Linksaf waar we rechts moesten.  Aan andere kant van het plein Piazza Navona terecht gekomen. Er weer aan de verkeerde kant uit.  Een Nederlandse jongen vroeg ons de weg naar de metro terwijl we zelf verdwaald waren... .

En uiteindelijk toch weer de straat gevonden die we zochten... Vicolo Del Curato.  En daar hebben we onze jazz-wijn bar weer gevonden ( voor een volgende keer... Na de engelenbrug, tweede zijstraat links). Daar kwamen we eerst een Russische vrouw tegen die in Nederland had gewoond. Heel leuk gekletst. Erna een belgisch stel. Ondertussen herinnerde de eigenaar ons en kregen we een heerlijke zoet koek van wijn en noten. 

Ondertussen kwam een processie langs.

Om negen uur zijn we langzaam aan en vol van indrukken terug gegaan naar het hotel. Op de engelenbrug kwamen we een dame tegen die zingt, en gitaar speelt. De derde keer dat we haar zagen. En ze is echt erg goed. Dus daar hebben we even van genoten. En van al  het moois om ons heen.

Morgen de laatste dag. Nu al benieuwd wat we dan gaan zien.... Welterusten.